De grens van 5000m

Auw Auw auw... het pikte toen de wekker om 6 uur afging.. Waarom had ik 4 uur nog op men wekker gezien... ?:)

Een echte vent zaagt en klaagt niet, dus we beginnen aan onze trip.. Na een lang ritje rijden we eindelijk het park van cotopaxi binnen.. In het begin heerste bij mij het gevoel van.. Hmmm is dit het? Maar dan..

Kwamen we in een openvlakte die een prachtig zicht gaf op onze prooi.. Slik.. waarom die 2 uur slaap? (mijn benen leken wel beton)..

De jeep zette zijn toch verder tot aan het hoogst mogelijke punt en dan brak het moment aan..

Handschoenen aan, muts op, trui aan.. De berglucht deed wonderen.. Terwijl de rest liep te puffen en te draaien, liep ik naar boven.. wachtte om foto's te nemen en liep terug verder.. Na een klim van twee uur kwamen we aan onze lunchplaats.. Na een pauze van 10 minuten zetten we onze tocht verder tot aan de gletsjer.. Na een klein uurtje bereikten we de grens van 5000 meter en kon je de gletsjer in je handen nemen.. We hadden geluk we hadden nog even mooi weer, konden van het PRACHTIGE (maanlandschap) uitzicht genieten en dan kwamen de wolken.. Terwijl de rest afdaalde om middagmaal te nuttigen.. ging ik samen met een Duitser en een Amerikaan nog een stukje hoger.. Tot aan een plek waar je de gletsjer nog beter kon bekijken.. Dit stuk was doodgaan, al héél de trip was mijn hartslag héél hoog.. Maar hier liep hij nog hoger op.. Na een klim van 20 minuten kwamen we aan ons gewenste punt..

We daalden af naar het huisje en aten daar soep (nooit smaakte soep zo goed als toen).. we daalde af naar de wagens en nu kwam het leukste stuk van de dag.. De afdaling met mountainbike.

32 km aan een stuk afdalen van een vulkaan is een unieke ervaring.. Het was mooi, snel, stoffig, zwaar,.. gewoon onbeschrijfelijk..

Ik had jammer genoeg niet rekening gehouden met vlakke stukken en klimmetjes tussendoor.. Door de hoogte was iedere inspanning nu teveel.. Aangekomen aan de bus op het einde, had ik niets energie meer in men lijf..

Maar ik was zo fier op mezelf.. Desondanks de 2 uur slaap, ben ik verder gegaan dan de groep, heb ik héél de afdaling uitgereden samen met 2 andere..

Voor zij die denken dat men dagje nu gedaan was komen bedrogen uit.. Aangekomen in Mariscal galmde de reggaetton al uit de boxen en Davy was weer verkocht... Een leuke 'apres-ski' kan toch niet ontbreken na zo'n dag...

De komende week verliet ik quito om een weekje te genieten van het regenwoud..